Terug in de tijd

Mijn banen in de tijdschriftensector oogden aantrekkelijk: verantwoordelijke functies, leuke mensen om me heen, altijd wat te doen. Maar ik voelde me steeds ongelukkiger in de wereld van klatergoud en opgeklopte succesverhalen. Ik dacht mijn eigenheid, mijn vrijheid, te heroveren door een eigen bedrijf te starten. Maar dat bleek, hoewel fijn en vervullend, niet de hele oplossing. Na verloop van tijd kwam ik erachter dat ik mezelf nog steeds niet werkelijk vrij voelde. Pas op de divan bij een psychotherapeut die dóórvroeg kwam ik erachter dat het een paar demonen uit mijn jeugd waren, die me blokkeerden – absurde jaloezie, al te grote dienstbaarheid, vluchtgedrag. Zolang ik die obstakels niet zou slechten, zou het voelen van werkelijke vrijheid een illusie blijven, hoe vrij ik me ook zou gedragen.

Het lijkt zo makkelijk: als je je leven wilt veranderen, meer te plooien naar wat jij ten diepste wilt doen en wie je uiteindelijk wilt zijn, moet je flink vooruit durven kijken. Waar wil je uitkomen? Wat voor stappen moet je daarvoor zetten? Verandering heeft zo bezien alles te maken met de toekomst. Dat was althans mijn idee: stoppen met een baan in loondienst, zelf de wereld veroveren!

Maar dat is niet het hele verhaal. Als je je levenswandel wilt afstemmen op wie jij bent, is het belangrijk om ook eens echt te weten te komen wie jij bent. En daarvoor is het onontbeerlijk om de tijdmachine in te stappen, terug naar je verleden. Wanneer voelde jij je helemaal senang? Wat was het dat je nou precies ‘in de zone’ trok? En op welke momenten had je moeite met wat je deed? En wat maakte dat je je leven als het ware voelde schuren met het leven dat je eigenlijk zou willen leiden? Werd je beperkt door overtuigingen? Waren die aangepraat door anderen, ontstaan door omstandigheden? Angsten misschien zelfs? Wie de toekomst naar zich toe wil trekken, moet zijn verleden uitvlooien – en omarmen.