Draadjes spannen

Laatst moest ik ineens denken aan een voor-vorige liefde: het was precies een kwart eeuw geleden dat ze in mijn leven was verschenen (en een paar jaar later was ze daar weer uit verdwenen). Een kwart eeuw! Ik peinsde wat er na zo’n lange tijd was blijven hangen van die relatie – uiteindelijk was ze, besloot ik, de vrouw geweest die me had losgerukt uit vaste overtuigingen, ze had me geleerd dat ik niet altijd in de pas hoefde te lopen, dat dat niet erg was maar juist spannend, verfrissend. 

Mijn moeder is 81 en ziek. Ze is de laatste jaren fanatiek bezig om haar leven op orde te krijgen, om zichzelf de grote vragen te kunnen beantwoorden over allerlei ooit gemaakte keuzes in de liefde, het werk, vriendschappen, over zaken die ze goed of juist niet goed had aangepakt. En vooral over wat daarvan uiteindelijk de consequenties bleken te zijn geweest voor haar levenspad. Ze praat met een psycholoog en vraagt ook mij af en toe wat ik van een bepaalde periode in haar, in óns leven vond. Ik vind het mooi om te zien hoe ze op die manier de uiteindelijke zin van haar leven ontdekt.

Terug naar mijn oude vlam. Toen ik aan haar dacht, dacht ik meteen aan mijn moeder. Is het niet zo dat we ons hele leven bewust of onbewust piketpaatjes slaan, belangrijke gebeurtenissen markeren? Doorgaans zijn dat gebeurtenissen die het gevolg zijn van wezenlijke keuzes (ik noem dat in mijn boek De Kampvuurvraag Werkelijk Grote Beslismomenten). Nogal veel mensen benutten het einde van hun aardse bestaan voor het spannen van draadjes tussen al die piketpaaltjes. Hoe hangen al die beslissingen samen, wat hebben ze als totaal nou uiteindelijk betekend?

Deze donkere dagen nodigen uit tot bezinning – stel je eens voor dat je zo oud bent als mijn moeder, en nu al terug te kijken op de waarde van je grote beslissingen op het gebied van je werk, je liefde, je leven tot nu toe. Wat hebben eerdere liefdes, werk- en andere levenservaringen jou geleerd? 

Je kunt op die manier niet alleen in dankbaarheid omzien naar je eigen hoogstpersoonlijke verleden, maar er tegelijkertijd van leren over het leven dat nog voor je ligt. Welke leermomenten wil je koesteren en herhalen – zoals in mijn geval die van m’n oude liefde! – en welke leermomenten wil je voortaan liever vermijden? 

De kans is buitengewoon groot dat jij van zo’n sessie draadjes spannen veel langer profijt zult hebben dan mijn moeder.